بررسی شیوع اختلالات الکترولیتی در بیماران مبتلا به آسم مزمن

بیماری آسم یکی از شایع ترین بیماری ها و از علل مهم ناتوانی و صرف هزینه های بالای اقتصادی است. با پیش رفت روش های تحقیق و درمان، در حال حاضر اختلالات الکترولیتی موجود در این بیماران مورد توجه قرار گرفته است زیرا از علل مهم تشدید خود بیماری، ایجاد عوارض جدی و حتی مرگ می باشد. هم چنین به نظر نمی رسد تمام این اختلالات، عوارض ناشی از داروهای مصرفی باشد و شاید قسمتی از آن بخشی از طبیعت یا پاتوژنز خود بیماری باشد. بنابراین دست یابی به این اطلاعات در درمان این بیماران، پیدایش روش های جدید درمانی، کاهش عوارض و بهبود پیش آگهی مؤثر خواهد بود که هدف این مطالعه نیز همین مسئله بوده است. در این مطالعه 96 بیمار مبتلا به آسم مزمن مورد مطالعه قرار گرفتند که هیچ یک از آن ها سابقه بستری اخیر در بیمارستان، سابقه دریافت آمینوفیلین وریدی، بتاآگونیست(خوراکی، نبولایزر، وریدی) و کورتون وریدی را نداشتند، الکل، سیگار و دیورتیک نیز مصرف نمی کردند و به طور هم زمان بیماری دیگری نداشتند. الکترولیت های سرم شامل سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر و منیزیوم در یک آزمایشگاه معتبر برای تمام بیماران اندازه گیری گردید. از 96 بیمار مورد مطالعه 8/45% مرد و 2/54% زن بودند و میانگین سن مردان (5/3±8/49) به صورت معنی داری بیش از زنان(1/3±2/41) بود(05/0p<). تنها اختلال الکترولیتی موجود در بیماران هیپومنیزیمی بود(4/10%) اما ارتباط بین مصرف داروها و اختلال منیزیوم معنی دار نبود. میانگین پتاسیم سرم در بیمارانی که بتاآگونیست استنشاقی استفاده می کردند به طور معنی داری کم تر از بیمارانی بود که از این دارو استفاده نمی کردند(05/0p<). هم چنین کلسیم سرم(4/10 میلی گرم در دسی لیتر) در بیماران تحت درمان با کورتون خوراکی به طور معنی داری بالاتر از بیمارانی بود که این دارو را نمی گرفتند(8/8میلی گرم در دسی لیتر)(05/0p<). هیپومنیزیمی شایع ترین اختلال الکترولیتی در بیماران مبتلا به آسم مزمن می باشد(4/10%) که ارتباطی با داروهای مصرفی بیمار ندارد و به نظر می رسد که بخشی از پاتوژنز خود بیماری باشد بنابراین شاید در درمان های مورد نیاز در این زمینه برای کنترل بهتر آسم و کاهش عوارض آن مؤثر باشد.